هنگامی که گفتی "والارض بعد ذلک دحاها" زمین مباهات کرد که به همه گفتی برای نمایان ساختن خانه‏ات گسترده شده، آب ذوق زده شد که به فرمان تو فرو نشسته تا زمین خانه‏ات نشان داده شود و ما هم امروز وقتی کتاب آسمانیت را می‏خوانیم به ارزش آن روز باشکوه پی می‏بریم.

بیست و پنجم ذیقعده، یکی از واپسین روزهای اولین ماه حرام ، روزی که به گواهی تاریخ سالروز ولادت ابراهیم خلیل ا... (ع) است و به روایتی ولادت عیسی مسیح (ع).

روزی که پیامبر عظیم‏الشان اسلام (ص) به همراه هزاران حاجی مدینه را به قصد حجه‏الوداع ترک کرد و در روایتی نیز آمده است که قائم آل محمد (عج) در همین روز قیام خواهد کرد.

 

این روز دحو الارض است، همان روزی که آب و خاک به بودنش افتخار می‏کنند، می  گویند در آغاز آفرینش زمین و آسمان‏ها، روی زمین را آب و یا کف آب فرا گرفته بود و نخستین محلی که از زیر آب بیرون آمد بیت‏ا... الحرام بود، یعنی همین زمینی که کعبه‏ات روی آن بنا شده، کعبه‏ای که قبله‏گاه مسلمانان است و در مکه، حرم امن الهی آرام گرفته است.

تو چه مهربانی که دعای ابراهیم خلیل ا... (ع) را آنگاه که بنای خانه‏ات را می‏ساخت، اجابت کردی، هنگامی که فرمود: "خدایا! این شهر را محل امن قرار بده"  و تو مکه و حرم را محل امن و طیب خاطر برای همه قرار دادی تا هیچ کس حتی حیوانات آنجا آسیب نبینند.

امروز که سال های متمادی می‏گذرد از آن روز که زمین افتخار پهن شدن زیر پای کعبه‏ات را پیدا کرد، "دحو الارض" روزی شده برای اینکه باز به یاد تو باشیم، روزه بگیریم زیرا دحوالارض از چهار روزی است که در تمام سال به فضیلت روزه گرفتن، ممتاز است و در روایتی آمده که روزه‏اش، روزه 70 سال است و در روایت دیگر کفاره 70 سال است و هر که این روز را روزه بدارد و شبش را به عبادت به سر آورد از برای او عبادت 100 سال نوشته شود و هر چه در میان آسمان و زمین وجود دارد برای کسی که در این روز روزه‏دار باشد استغفار می‌کنند، این روزی است که رحمت خدا در آن منتشر می‏شود.

نزدیک نماز ظهر ، غسلی به نیت روز دحو الارض انجام می‏دهیم و در دو رکعت نماز این روز بعد از حمد پنج مرتبه سوره الشمس می‏خوانیم و بعد از سلام نماز می گوییم: " لا حَوْلَ و لا قوَّهَ اِلّا بِالله العلی العظیم" ، " یا مُقیلَ الْعَثَراتِ اَقِلْنی عَثْرَتی یا مُجیبَ الدَّعَواتِ اَجِبْ دَعْوَتی یا سامِعَ الْاَصْواتِ اِسْمَعْ صَوْتی وَ ارْحَمْنی و تَجاوَزْ عَنْ سَیئاتی وَ ما عِنْدی یا ذَالْجَلالِ وَ الْاِکْرام. "

"ای درگذرنده لغزش‌ها، از لغزشم درگذر، ای اجابت‌کننده دعاها ، دعایم را مستجاب کن، ای شنوای صداها ، صدایم را بشنو و به من رحم کن و از بدی‌هایم و آنچه نزد من است درگذر! ای صاحب جلالت و بزرگواری."

و به یاد عظمت آن روز که زمین از برای تو گسترده شد در دعای روز دحو الارض زمزمه می‏کنیم: "ای خدایی که خانه کعبه را گسترانیدی و دانه را شکافتی و سختی را برطرف ساختی، از تو می‏خواهم در این روز از روزهایت که حق آن را بزرگ نمودی، هر گرفتاری و مشکلی را برطرف سازی."

بیست و پنجم ذی‏القعده، یکی از روزهای حج ابراهیمی است، روزی که خانه‏ات میزبان میلیون ها سپیدپوش عاشق است که دورش می‏گردند و با اینکه خودشان دست خالیند کوله باری از التماس دعا را بر دوش دارند، گرد خانه‏ات می‏گردند و روی زمینت قدم بر می‏دارند ، زمینی که تو آن را گستراندی.

خدایا ، من این دور دست‏ها هستم ، خیلی دورتر از زمینی که آن عاشقان سپیدپوش روی آن قدم می‏گذارند، این صدای قلبم است که با تو حرف می‏زند، زمین قلبم را برای کعبه محبتت مهیا کرده‏ام، فرمان بده که به این دحو الارض افتخار می‏کنم ...

 

نوشته شده در شنبه 90/7/30ساعت 1:25 عصر توسط حمیده بالایی نظرات ( ) |